ملیت :  ایرانی   -  قرن : 4 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(488 -393 ق)، مفسر، متكلم و محدث معتزلى. اصلاً قزوینى است و در آنجا به دنیا آمد. ابتدا در زادگاهش به تحصیل پرداخت. وى از شاگردان برجسته قاضى عبدالجبار همدانى بود و در نزد وى كلام خواند و مذهب اعتزال را از او اخذ كرد. در همدان از ابوطاهر بن سَلمة و در اصفهان از ابونعیم، و نیز از اساتید دیگر بهره گرفت. گرانمایه، خوش محضر و ظریف بود. ابوالقاسم بن سمرقندى ابوغالب بن بنّاء، هبة اللَّه بن طاووس و اسماعیل بن محمد تیمى و أبوسَعْد بغدادى و دیگران از وى حدیث شنیدند. سالیان بسیارى در مصر به سر برد. چندى هم در طرابلس (شام) سكنى كرد. از دمشق دیدار كرد و آن شهر را بَلَدِالنَّصْب، شهر دشمنان امیرالمؤمنین و خاندانش (ع) نامید. در اواخر عمر مقیم بغداد شد، و در همان جا درگذشت و در گورستان خیزران دفن شد. ابن‏اثیر تاریخ تولد وى را 411 ق ذكر كرده است و در «هدیة العارفین» نیز به تبع آن چنین آمده است. ازآثار وى: «حدائق ذات بهجة»، تفسیر قرآن در سیصد جزء كه هفت جزء آن درباره‏ى سوره فاتحه است.
فعالیت ها : : مشاهیر / عالمان و دانشمندان / حدیث شناسي و رجال مشاهیر / عالمان و دانشمندان / کلام، ادیان، مذاهب مشاهیر / عالمان و دانشمندان / قرآن